Napastnik Herthy Berlin doznał złamania kostki i nie pojedzie na mistrzostwa Europy, dołączając na liście kontuzjowanych do Krystiana Bielika i Jacka Góralskiego. Dla Paulo Sousy to fatalne wieści i coś więcej, niż wyłącznie strata zmiennika na pozycji dziewiątki. Krzysztof Piątek zagrał we wszystkich meczach u Portugalczyka i gwarantuje zupełnie inny profil, niż Milik, Lewandowski czy potencjalni następcy. Jego instynkt kilera objawiał się w kadrze w ważnych momentach, bo zdobywał bramki prawie w co drugim meczu. Tracąc Piątka, tracimy też pewien plan na grę, który pokazał nam Paulo Sousa w marcu.

Polska straciła znacznie więcej niż trzeciego napastnika. Dlaczego uraz Piątka mocno komplikuje plany Sousy?

Piotr Zieliński dość skutecznie i regularnie zrywa ze stereotypami. Postępy u niego widać z każdym sezonem, 

Tańczące nogi i życiowy sezon. Zieliński wśród nielicznych pomocników z double-double

Jestem pierwszym piewcą talentu 19-letniego Nicoli Zalewskiego, bo podobnie jak u Kacpra Kozłowskiego czy Mateusza Bogusza widać, że jest ulepiony z innej gliny, a w jego ruchach można dostrzec coś więcej. Ale pamiętajmy, że nadal mówimy o chłopaku, który w profesjonalnej piłce rozegrał w Romie 24 minuty. Zdobył bramkę z Manchesterem United, asystował z Crotone i ma papiery, aby utrzymać się kiedyś na wysokim poziomie. Ale to jeszcze nie czas, by robić z nastoletniego ofensywnego pomocnika zbawcę kadry. Jak lubi podkreślać Grzegorz Krychowiak, zbyt szybko fascynujemy się tym, co nowe, a zapominamy o wartości doświadczenia.

Nicola Zalewski na Euro? Jak mówi klasyk: panowie, spokojnie (KOMENTARZ)

Na igrzyska olimpijskie w Tokio jedzie na ten moment jedna polska drużyna – siatkarze, co do których robimy sobie naprawdę duże nadzieje. Szansę mają jeszcze koszykarze, jednak faworytami nie są, co znaczyłoby, że poprzestaniemy na jednej ekipie. Aż trudno uwierzyć, że był moment, w którym z igrzysk przywieźliśmy trzy medale w sportach zespołowych.

HISTORIE OLIMPIJSKIE #2. Trzy drużyny, trzy historie – igrzyska polskiej potęgi drużynowej

Najgorętszy finisz sezonu oglądamy w Hiszpanii i we Francji, ale wyczekując ostatecznego układu tabeli, nadal mamy kilka elektryzujących rywalizacji, które zapewne będą rozstrzygać się do samego końca. Chcąc wczuwać się w klimat nadchodzących mistrzostw Europy i zarazem śledzić formę reprezentantów Polski, przedstawiamy wam, kto jeszcze walczy o jakieś cele w nadchodzących kolejkach. W niektórych przypadkach to wejście do pucharów, w innych utrzymanie w lidze, ale prawdopodobnie dopiero ostatnie mecze zdefiniują, czy to będzie dla części kadrowiczów udany sezon.

Liga Mistrzów, utrzymanie czy rekordy. O co jeszcze grają reprezentanci Polski?

Artur Wichniarek o kosztach szczerości, mamie, która śledziła go autobusem, przegranej rywalizacji z greenkeeperem, byciu królem Bielefeld i robieniu pączków o 5:00 rano w Poczdamie.

Smuda nie wie, kto wyrzucił materac przez okno - Artur Wichniarek | Futbol i cała reszta

Nigdy nie zabiegał o kult, a ten i tak go dopadł. Jest jak bohater powieści łotrzykowskich: trochę włóczęga, trochę uwodziciel, często pokłócony ze światem i zawsze spadający na cztery łapy. Artur Boruc pokochał Warszawę, a Warszawa pokochała jego.

„Panie Wiciu, a kim był ten blondynek? Z niego będzie kawał bramkarza”. Artur Boruc i jego sen o Warszawie. Tak się buduje legendę

Żeby Dynamo przerwało czteroletnią dominację Szachtara Donieck, kijowską drużynę musiał przejąć drugi najbardziej utytułowany menedżer w historii Mircea Lucescu. W samym środku pandemii 75-letni rumuński trener zarażał energią i żywotnością, budując najlepsze Dynamo od lat z Tomaszem Kędziorą na pokładzie. „Indywidualnie rozgrywam najlepszy sezon na Ukrainie, idziemy po trzy trofea, ale po raz pierwszy nie dostałem powołania do reprezentacji. Nie wybijam się z rytmu, robię dalej swoje, bo na pewne rzeczy nie mam wpływu” – tłumaczy nam prawy obrońca kilka dni po świętowaniu ósmego pucharu w karierze.

Jak Kędziora podbił Ukrainę. „Mister ma 75 lat, chciałbym poznać sekret jego energii”

Strach pomyśleć, co będzie, jak przyjmie drugą dawkę Sputnika – śmieją się Rosjanie. Odrodzony Grzegorz Krychowiak jest jednym z najlepszych piłkarzy ligi rosyjskiej w 2021 roku. Jego Lokomotiw jeszcze nie przegrał spotkania w tym roku, a w zasadzie to wygrywa wszystko jak leci. Polski pomocnik też rozstrzelał się jak nigdy: co spotkanie to bramka lub asysta, a ostatnio nawet dublet z Tambowem. 11 goli i 4 asysty to nie najgorszy bilans jak na środkowego pomocnika, który rzekomo ma niewiele do zaoferowania z przodu. 31-latek robi swoje i pokazuje, jak pochopne są komentarze na jego temat.

Życiówka Krychowiaka. Zabójcza skuteczność i zrywanie ze stereotypami

O idolach - Messim i Sissoko, dziecięcej determinacji, spełnieniu marzeń, golu na Wembley i o tym, kto jest królem polskiego rapu.

Od pizzy Kryzys do Premier League - Kuba Moder | Futbol i cała reszta

Jego ulubionym piłkarzem był Leo Messi, a potem został nim... Moussa Sissoko. Jakub Moder coraz mocniej zaznacza obecność na piłkarskiej mapie Anglii. Z piłkarzem Brighton and Hove Albion rozmawialiśmy przez blisko dwie godziny w audycji „Futbol i Cała Reszta”. O Premier League, reprezentacji Polski, spełnianiu marzeń i determinacji w dążeniu do celu. Droga od jedzenia taniej pizzy do wielkiej piłki wcale nie musi być tak wyboista, jak nam się wydaje.

Dorastanie do bycia idolem. Czy Jakub Moder i jego pokolenie są gotowi, by za moment wziąć na barki to, co dzisiaj dźwiga Robert Lewandowski? (KOMENTARZ) 

Rozmowa z Piotrem Świerczewskim w audycji „Futbol i Cała Reszta” uświadomiła mi chyba wreszcie, dlaczego nie mieliśmy prawa ugrać niczego na mundialu w 2002 roku. Ponieważ reprezentanci Polski przełożyli na kadrę to, co było ich stygmatem w klubach. Niektórzy grali w bardzo dobrych zespołach, ale zbyt szybko zadowolili się tym faktem. Tak samo jak awansem do MŚ.

Zachłyśnięci światłami miasta. Spełnienie marzeń może być końcem kariery lub dopiero pięknym początkiem (FELIETON)

O miłości do Barcelony, związkach piłki z rapem, młodych w reprezentacji, perfekcjonizmie Maty, strzelaniu z kałasznikowa koncertach z Żabsonem i wymarzonej Polsce.

O strzelaniu goli i strzelaniu z kałasznikowa - Janusz Walczuk | Futbol i cała reszta

Po trzech marcowych meczach Dominik Piechota i Przemek Rudzki usiedli, aby podzielić się swoimi obserwacjami na temat reprezentacji Polski pod wodzą nowego selekcjonera. Co zmienił Portugalczyk i jakie aspekty są budujące przed nadchodzącym Euro 2020? W jakim stopniu Polacy zasłużyli na wywiezienie jednego punktu z Anglii i czy to mógł być mit założycielski tej drużyny? Czy Anglicy mogą powalczyć o mistrzostwo Europy i kogo traktujemy za odkrycie polskiej kadry? O tym wszystkim w naszym cyklu barowych rozmów Hit the Bar.

Odmieniona reprezentacja Polski oczami Paulo Sousy. Czego nauczyło nas Wembley? | Hit The Bar #34

Pierwsze mecze za kadencji nowego selekcjonera miały dać nam pogląd na to, jak Paulo Sousa widzi tę kadrę i jaki ma na nią pomysł. Zgrupowanie miało też wyklarować pewne jednostki, na których można będzie opierać jej dalszą budowę. Sprawdzamy, którzy z piłkarzy mogą czuć się wygranymi marcowych meczów

Wyróżnienia za pierwsze zgrupowanie. Kto zyskał w oczach nowego selekcjonera?

Chociaż 4 punkty ugrane w marcu to mniej niż 6 zakładanych, trudno nie dostrzec ręki Paulo Sousy już po pierwszym spotkaniu z reprezentacją Polski. Portugalczyk cały czas operuje na żywym organizmie, ale nie naraził jego stanu w pierwszych trzech spotkaniach. Jest stabilny z prognozami na wydobrzenie. Przetarł się z rywalem silnym, średnim i słabym, a na dwa miesiące przed Euro 2020 da się dostrzec kilka budujących elementów pracy nowego selekcjonera, na których warto opierać nadzieje w powodzenie tej misji.

Ślady rozwoju w spojrzeniu na piłkę. Gdzie szukać efektów pracy Paulo Sousy?

Można się przekonywać, że do urwania punktów Anglii zabrakło tylko pięciu minut. Zabrakło jednak znacznie więcej. Remis mógł stać się mitem założycielskim nowej drużyny, ale jej nie potrzeba mitu, lecz rozwoju. Mit mógłby tylko zaciemnić świadomość etapu, na którym się dziś znajduje.

Klątwa sama się nie zdejmie. Pozorna bliskość odczarowania Wembley (ANALIZA)

Dziwny był to mecz. W pierwszej połowie oglądaliśmy klasyczne starcie Manchester City – Burnley. W drugiej okazało się, że John Stones nie zapomniał, na szczęście, jak popełniać błędy. Niespodzianki nie było. Choć Anglicy mają mnóstwo kreatywnych graczy, sprawę załatwił taranem Harry Maguire. Brak Roberta Lewandowskiego zrobił w tym starciu różnicę.

Stres, potem euforia i nadzieja, wreszcie rozczarowanie – na Wembley przeszliśmy wszystkie stany emocjonalne

W kibicowskiej świadomości bardzo łatwo utrzeć pewne stwierdzenia i skojarzenia. Takie jak to, że Arkadiusz Milikiem jest doskonałym rozgrywającym i ma naturalny dryg do kreowania gry. Niewątpliwie napastnik Marsylii ma wiele atutów przed polem karnym, a uderzenie z lewej nogi należy do europejskiej czołówki, ale nie należy do nich rozgrywanie na ograniczonej przestrzeni. Poniekąd wzięło się to z Euro 2016, kiedy grał w duecie z Robertem Lewandowskim oraz samej drogi na mistrzostwa Europy. Mylne wyobrażenia o umiejętnościach 27-latka sprawiają zarazem, że wymagamy od niego więcej, niż powinniśmy.

Obalony mit o Miliku jako rozgrywającym napastniku. Jak moc wyobrażeń zmienia piłkarzy

Naszym gościem specjalnym był Przemysław Pełka z Canal+. Zapowiedzieliśmy środowy mecz z Anglikami. Jak sobie poradzimy bez Roberta Lewandowskiego? Gdzie upatrywać słabszych stron rywali, a jakie są ich największe atuty? Ściągawka dla kibiców reprezentacji Polski przed meczem na Wembley.

Anglia rozłożona na czynniki pierwsze. Kogo się bać na Wembley? - Przemek Pełka | Kick Off

Klęski Polaków w konfrontacjach z reprezentacją Anglii początkowo wcale mnie nie wzmacniały, przeciwnie – każda kolejna była coraz trudniejsza do przyjęcia. Jednak ta nietykalność Anglii, ta jej bezwzględność, imponowały mi przez lata. Nienawidziłem ich i jednocześnie podziwiałem. W olbrzymiej mierze zakochałem się w angielskiej piłce, by oswoić traumy związane z porażkami, aż wreszcie ta terapia przyniosła pozytywne skutki.

Wszystkie przepłakane noce. Anglicy jako wielki generator nieszczęść, niszczyciele mojego dzieciństwa (FELIETON)

- Słyszał pan teorię, że mały włos, a pogrzebałby pan angielską piłkę? - zagaiłem wczoraj Ryszarda Tarasiewicza. Były reprezentant Polski nigdy nie patrzył na to w ten sposób, ale Anglicy nie mają wątpliwości: gdyby jesienią 1989 roku piłka po jego strzale spadła centymetr niżej, reprezentacja Bobby’ego Robsona nie awansowałby na mundial we Włoszech. Nie byłoby legendy Gascoigne’a, narodowego szału na piłkę i milionów Ruperta Murdocha, które za pomocą telewizji Sky stworzyły Premier League i rozpoczęły nową erę piłki.

Poprzeczka, która do dziś się trzęsie. Jak Ryszard Tarasiewicz mógł zmienić historię angielskiej piłki 

Jaka jest różnica między Robertem Lewandowskim a pozostałymi napastnikami reprezentacji, pokazał niedzielny mecz z Andorą (3:0). Do rozbicia muru przeciwnika niezbędny był kapitan drużyny narodowej, który zdobył dwie bramki. Na Wembley nie pojedzie z powodu urazu, co pozbawia nas największego postrachu i piłkarza robiącego różnicę. Nie wpisując się w nurt rozważań, czy słusznie zagrał z Andorą, zastanowimy się, jak zapełnić pustkę po Lewandowskim w Londynie.

reprezentacja polski