Jeśli zatrudniasz menedżera 10. drużyny Premier League, to nie gonisz uciekającej czołówki ligi angielskiej, tylko aspirujesz do miejsca za jej plecami. Ale Barcelona z Ronaldem Koemanem i Real z Carlo Ancelottim widzą to inaczej. Florentino Perez jako człowiek lubiący sprawdzone opcje i przyjacielskie relacje ponownie zatrudnił włoskiego trenera, mając w pamięci chociażby sezon 2013/14 i wspólną Ligę Mistrzów. 

Żadna taktyka nie jest ważniejsza od prezydenta klubu. Mr. Tortellini wraca do Realu Madryt

Za pierwszym razem Zinedine Zidane żegnał się z Realem Madryt w chwale tuż po wygraniu trzeciej Ligi Mistrzów z rzędu. Teraz odchodzi po raz drugi – bez trofeów, lecz z poczuciem, że stał się znacznie lepszym trenerem. Sam sposób pożegnania go przez piłkarzy i czułe reakcje pokazują, jak wyjątkową postacią jest Francuz. Nie będzie już drugiego trenera o takim powszechnym autorytecie, połączeniem z piłkarzami oraz bijącą 

Zizou żegna się na swoich zasadach. Dlaczego drugiego takiego już nie będzie?

Dziesięć lat temu telewizja nSport zaprosiła mnie do debaty. Moim przeciwnikiem był Tomasz Wołek, a dyskutowaliśmy na temat tego, która liga jest mocniejsza – angielska czy hiszpańska. Ponad racjonalne argumenty przedkładałem emocje, wszak nie chciałem przyjąć do wiadomości, że istnieje cokolwiek lepszego niż moje ukochane rozgrywki. Spór był bezsensowny, nie miałem szans, obronić swoich tez. Dzisiaj taki program też nie miałby żadnego sensu. Bo wiadomo, że najlepsza jest Premier League.

Real i Barcelona już nie muszą być obsesją piłkarzy z Londynu i Manchesteru. Superliga istnieje i nazywa się Premier League

Zinedine Zidane w tym sezonie tylko raz miał całą zdrową kadrę na treningu. Mogli sobie zrobić pamiątkowe zdjęcie świąteczne i wracać wspomnieniami do tego dnia, bo nazwiska na liście kontuzjowanych rotują się w zawrotnym tempie. 57 razy dział komunikacji Realu musiał wystawiać informacje o urazach piłkarzy – w zasadzie nie ma dnia, aby ktoś się nie posypał, a do zwykłych mięśniówek dochodzi jeszcze covid i zawieszenia. Najważniejszym transferem Królewskich latem nie będzie Erling Haaland, a nowy sztab medyczny. Bo chociaż na problemy cierpią wszyscy, to w Madrycie przekroczono granicę. To też krzyk o pomoc w kierunku możnych futbolu: nie dodawajcie meczów ani kolejnych rozgrywek, bo organizmy sportowców już są na skraju wytrzymania.

Madrycki szpital, czyli wieczny stan alarmowy. 57 urazów w sezonie to krzyk o pomoc (KOMENTARZ)

Po czerwonej kartce z Levante wydawało się, że Eder Militao jest skończony, nie dostał szansy przez następne dwa miesiące, ale w ostatnich tygodniach rozgrywa wyłącznie mecze klasy światowej. Golem zdobytym głową z Levante podtrzymał szanse Realu Madryt na mistrzostwo, a przede wszystkim udowodnił, że można poważnie na niego stawiać. Brazylijczyk dowodzi linią obrony jak na prawdziwego lidera przystało.

Następca Ramosa mieszka w Madrycie? Przebudzenie brazylijskiego charakteru

Karim Benzema może strzelić jeszcze piękniejszego gola niż ten wczorajszy z Chelsea, może bić rekordy Raula w Lidze Mistrzów i ciągnąć drużynę do finału, ale na koniec i tak Euro 2020 obejrzy w kapciach przed telewizorem. Hiszpańskie media znowu wywlekają dziś temat reprezentacji Francji, pisząc, że Deschamps popełnia przestępstwo. Dziennikarze z obcego kraju próbują meblować skład reprezentacji, która od kilka lat pokazuje, że nie potrzebuje podpowiedzi z boku.

Czy Deschamps faktycznie popełnia przestępstwo? Benzema jest genialny, ale Francuzi nie potrzebują zgniłych jabłek 

Jeśli policzylibyśmy wyłącznie bramki z gry, to Karim Benzema ma ich więcej niż Cristiano Ronaldo od momentu rozstania z Realem Madryt. A przecież mówimy o napastniku apelującym, aby nie rozliczać go z goli. Nie jest to najlepszy aspekt gry Francuza, znacznie więcej daje jako rozgrywający, stawiając właściwe akcenty w różnych sektorach boiska. Hiszpanie mówią: w jego nogach jest istota piłki. Jeżeli nie rozumiesz jego decyzji, nie rozumiesz futbolu. Lata mijają, a z każdym rokiem Karim Mostafa jest coraz bardziej ceniony.

Piękne wyjście z cienia. Dopiero teraz oglądamy pełen kunszt Benzemy

W pewnym momencie wydawało się, że to związek jedynie do lata. Że nie ma co tego przedłużać i najlepiej rozstać się ugodowo po sezonie, aby zachować twarz. Zwalniany był w listopadzie, grudniu i styczniu, a kiedy wrócił z kwarantanny, wygarnął dziennikarzom, że tylko czekają na jego potknięcie. W sezonie z rekordową liczbą kontuzji i najbardziej napiętym kalendarzem, kiedy przez chwilę miał dostępnych 10 piłkarzy z pola, wszystko mogło pójść nie tak. Zinedine Zidane nie pierwszy raz pokazał niewierzącym: zaufajcie, że znam się na tej robocie. I zameldował się w półfinale Ligi Mistrzów oraz jest na dobrej drodze do obrony mistrzostwa Hiszpanii.

Trener, którego tylko można przeprosić. Zidane niesie lekcję podstawowych wartości

Dwóch ligowych Klasyków w sezonie nie wygrał od 13 lat, a tegoroczne dwa triumfy pokazały wyższość taktyczną Zidane'a nad Koemanem i dlaczego to Królewscy są nazywani zespołem o najlepszej mentalności w Europie. Emocje były do samego końca, dosłownie do ostatniej akcji, głównie na życzenie gospodarzy z Valdebebas. Znów okazało się, że wszystko, co najważniejsze, dzieje się w drugiej linii. Na 8 kolejek przed końcem Real Madryt chociaż na chwilę wrócił na pozycję lidera, a za wygranego El Clasico należy uznać Zidane'a. Tego, który w tym sezonie przynajmniej dwukrotnie był zwalniany, a w głowie cały czas ma dublet z LaLiga oraz Ligą Mistrzów.

Real wrócił do swojego DNA. Sztuka bezpośredniej piłki i jazda na oparach (ANALIZA EL CLASICO)

Zarówno piłkarzom Realu, jak i Barcelony oczy święcą się na myśl o mistrzostwie, w sezonie kilkukrotnie okrzykniętym przegranym obie ekipy nadal grają o dublety. W styczniu Ronald Koeman powiedział, że o trofeach można zapomnieć, a myślą o nich jedynie hurraoptymiści, bo to sezon przejściowy. W grudniu Zinedine Zidane był zwalniany, a media widziały go jedną porażkę od dymisji, lecz w tydzień wygrał trzy istotne mecze bez straty bramki. W najtrudniejszym, pandemicznym sezonie obaj przeszli długą drogę, aby 10 kwietnia zagrać o pierwszeństwo w walce o mistrzostwo Hiszpanii.

Kiedy w grze jest cały sezon. 5 sporów, na które El Clasico może dać odpowiedź

Przestali robić z niego następcę Neymara, ale dostrzegli, ile wkłada pracy, by spełnić pokładane w nim nadzieje. Vinicius to chodząca bomba emocjonalna, czasem Karim Benzema musiał traktować go ostrzej, czasem Zinedine Zidane pobudzać odstawieniem, lecz w efekcie najważniejszy tydzień sezonu zaczął dubletem z Liverpoolem. W Lidze Mistrzów prawdopodobnie rozegrał najlepsze zawody w klubie, z którego nie zamierza się ruszać przez następną dekadę. Instrukcja obsługi 20-letniego Brazylijczyka wydaje się coraz bardziej klarowna. Tylko tyle i aż tyle, nie ma innej drogi, by do niego trafić, niż poprzez zaufanie.

Buzująca mieszanka emocji gotowa na wybuch. Jak Vinicius zakochał się w Madrycie

W ostatnich tygodniach Liverpool znalazł się na fali wznoszącej po raz pierwszy od dawna. Wydawało się, że to Madrytu jedzie lekko rozpędzony. Real jednak poradził sobie bez większych problemów i sprowadził The Reds na ziemię, cofając go do punktu wyjścia.

Porażka, po której ucieka całe powietrze. Liverpool znów robi krok do przodu, a później dwa wstecz 

Porozumienia na linii Sergio Ramos - Real Madryt nie widać, a kapitan z powodu kontuzji łydki wypada na kolejny miesiąc i to w najważniejszym momencie sezonu. Zabraknie go w El Clasico oraz dwumeczu z Liverpoolem w Lidze Mistrzów. I czym bliżej końca sezonu, tym bardziej w stolicy mają prawo się zastanawiać, czy warto za wszelką cenę walczyć o 35-latka. Za moment Andaluzyjczyk opuści ponad połowę spotkań w sezonie, zdrowie nie musi go rozpieszczać, a Real zasadnie zastanawia się, czy to nadal długoterminowe zabezpieczenie środka defensywy. Niewątpliwie na horyzoncie jest rozstanie z legendą hiszpańskiego futbolu.

Ego, które pogrzebie sezon Realu? Ramos wywołuje coraz więcej nerwów w Madrycie

Toni Kroos nigdy nie był rozliczany w pierwszej kolejności z asyst, ale po dwóch wypracowanych bramkach z Celtą Vigo (3:1) stał się najlepszym asystentem ligi hiszpańskiej – to już osiem zagrań prowadzących bezpośrednio do goli. Najbardziej imponuje jednak jego perfekcjonizm. W ostatnich dziesięciu meczach, gdzie zwykle był w czołówce podających, tylko dwukrotnie zszedł z celnością podań poniżej 90 procent. Jego 88 procent dokładności z Realem Valladolid to najgorszy rezultat w ostatnim czasie. Kroos jest jak dobra niemiecka marka: nie zawodzi jakością oferowanego produktu. Trudno wskazać bardziej precyzyjnego i sumiennego piłkarza w światowej piłce.

Pan perfekcyjny. Maestria po niemiecku i lekcje dokładności Toniego Kroosa

Gdyby tylko miał wykończenie, byłby jak kolejny Pele. Sergio Ramos aż upadł na ziemię z niedowierzaniem, kiedy Vinicius Junior posłał piłkę obok bramki po rajdzie przez całe boisko, ale jego postać była fundamentalna przy awansie do ćwierćfinału Ligi Mistrzów. Takich piłkarzy jest coraz mniej. I chociaż irytuje nieskutecznością pod bramką, jest zupełnie wyjątkowy dla całego Realu Madryt. I nie gaśnie debata, czy kiedykolwiek zyska wykończenie i zostanie piłkarzem klasy światowej.

Vinicius, czyli gatunek chroniony w futbolu. Można poprawić tak drastyczną nieskuteczność?

„Kto w ogóle myśli o odejściu z Realu Madryt, już wie, gdzie znajdują się drzwi” – słowa słynnego Santiago Bernabéu, jak i przykład Cristiano Ronaldo dowodzą, że każdy związek może się kiedyś skończyć. W czerwcu wygasa kontrakt Sergio Ramosa, który właśnie powiedział: „Sam nie wiem, czy przedłużę umowę. Chciałbym powiedzieć coś więcej i coś nowego, ale w tym temacie wszystko pozostaje takie samo. Gwarantuję, że gdy będzie coś wiadomo, powiem o tym pierwszy”. Oczekując na odpowiedź 34-letniego kapitana, Florentino Perez musi myśleć nad alternatywami. Oto lista kilku środkowych obrońców potencjalnie widniejących jako następcy Ramosa.

Nic się nie rusza w sprawie kontraktu Sergio Ramosa. Pięciu stoperów, którzy mogą zastąpić kapitana

Real Madryt pozostaje jedynym niepokonanym zespołem na Wanda Metropolitano w lidze. Chociaż tym razem piłkarze Zinedine'a Zidane'a wyraźnie zasłużyli na porażkę, wyratowali się w końcówce geniuszem niewidocznego wcześniej Karima Benzemy (1:1). I to niezmiennie wisi nad Atletico: niezależnie jak dobrze nie zaprezentuje się w derbach, nie potrafi postawić kropki przy swoim dziele. Mistrzostwo pozostaje sprawą otwartą, a obie madryckie drużyny mają o czym myśleć przed rewanżami w Lidze Mistrzów.

Niegasnący kompleks Madrytu. Przed Atletico nadal lekcje zabijania meczów i konsekwencji

Vinícius Júnior świętował sto meczów w barwach Realu Madryt zaledwie jako 20-latek. To specyficzny czas, kiedy w pojedynkę ratował przegrane mecze, ale bywał najgorszy podczas wielkich wieczorów. Marnował stuprocentowe sytuacje, aż Zidane przecierał oczy ze zdumienia, lecz regularnie rykoszetami wyprowadzał Królewskich z kłopotów. Miesiące mijają, a w Madrycie czekają na jego rozwój i przejście drogi dojrzewającego Raheema Sterlinga.

Dzikość serca do uwolnienia. Sterling i Salah nadzieją na ulepienie Viníciusa

Należałoby się cofnąć o sześć meczów, aby wrócić do ostatniej bramki innego atakującego Realu Madryt niż Karim Benzema, bo zwykle na ratunek przychodzą obrońcy i pomocnicy. Mimo gry w przewadze przez prawie całe spotkanie z Atalantą (1:0), w Lidze Mistrzów też uratował go Ferland Mendy zaskakującym strzałem z gorszej nogi. To że Galácticos ruszają na rywala Mariano Diazem oraz Hugo Duro wzbudza uśmiech, ale prawdziwym problemem pozostaje poziom takich graczy jak Marco Asensio czy Vinicius Junior. Dawniej atak wywołujący powszechny strach zaczął istnieć tylko teoretycznie.

Nauka życia na planecie bez napastników. Real może pozazdrościć ataku średniakom

Wyprowadzić z równowagi Zinedine'a Zidane'a i ujrzeć jego zdenerwowane oblicze udaje się nielicznym. Nawet Francuzowi puszczają nerwy, ale czemu się dziwić, skoro symbol największych sukcesów klubu został również uznany za główną przyczynę aktualnych problemów. Francuz zaapelował: zwalniacie mnie co mecz i latem pewnie przyjdzie czas zmian, ale proszę tylko o szacunek i możliwość powalczenia do samego końca. Łajba jest podziurawiona, rozbija się na niespokojnych wodach, a kapitan próbuje ratować sytuację. Dziś dla Realu Madryt, strapionego kontuzjami, pozbawionego zmienników, bez kapitana i z perspektywami na jego odejście, mecz z ostatnią Hueską oznacza męczarnie oraz szarpaninę o punkty. Doszło do momentu, gdy każde spotkanie jest jak walka o przetrwanie. Nikt już nie ma takiej wiary jak Zidane, że można z tego wyjść z twarzą.

Na skraju załamania. Kapitan Zizou zejdzie ze statku ostatni

Nic dziwnego, że szefowie Realu Madryt nie chcą zaproponować podwyżki 34-letniemu Sergio Ramosowi w najtrudniejszym finansowo sezonie od dawna. Będą jednak musieli przyzwyczaić się do meczów pełnych chaosu, dezorganizacji i wołania o pomoc tak jak z Levante (1:2). Najlepszym rozwiązaniem dla pozostałych defensorów Królewskich byłaby zrzutka na brakującą część wypłaty kapitana, bo bez niego regularnie popełniają dziecinne błędy i nawalają z ustawieniem. Pożegnanie Ramosa może być dla madrytczyków jeszcze bardziej odczuwalne niż strata Cristiano Ronaldo, bo nowego przywódcy w obronie nie widać.

Jak bronić bez prawdziwego lidera? Już jest kiepsko, a bez Ramosa Madryt czekają chude lata

Północny Londyn zamienił charakterystyczne „Ö” na „Ø”, czyli pozbył się niechcianego Mesuta Özila, by wypożyczyć innego zjawiskowego rozgrywającego Martina Ødegaarda. Arsenal to miejsce specyficzne, bo nawet najzdolniejsi popadali tam w przeciętność. Ma niebywałą zdolność do pożerania utalentowanych artystów, czego jednym z ostatnich dowodów jest Dani Ceballos. Ødegaard jednak potrzebował powiewu światowego futbolu i zderzenia z presją oczekiwań, dość już mając roli regionalnego bohatera. Norweg stworzony piłkarsko niemal w pełni przez ojca chce u Mikela Artety znów poczuć się liderem.

Artysta spod trenerskiej ręki ojca. Ødegaard spróbuje przełamać klątwę Arsenalu

W tydzień Real Madryt pożegnał się z Superpucharem Hiszpanii oraz Pucharem Króla, przegrywając z trzecioligowym Alcoyano (1:2) po dogrywce, nawet mimo gry w przewadze. Zinedine Zidane wpadł w drugi duży kryzys w tym sezonie, będący efektem odcięcia wyjściowej jedenastki od zmienników. Coś, co w pierwszej kadencji było największą bronią Królewskich, teraz stało się przekleństwem. Francuz nieprzekonany do zmian zaprzepaścił pokolenie, które miało dać nowe otwarcie madrytczykom. I znalazł się w ślepym zaułku, bo ci którzy najczęściej ratują go z opresji, zarazem doprowadzili do bycia zakładnikiem tych samych nazwisk.

real madryt