Kiedy polski kibic umieszcza potencjał naszej reprezentacji na mapie Europy, zwykle niekoniecznie ceni wyżej Rosję, Szwecję ani Czechy. Pewnie bardziej wynika to z narodowej dumy, niż realnej oceny, ale również z tego, że w pojedynczym meczu każdego z tych przeciwników możemy pokonać. Tym bardziej jeśli potencjalny finał baraży będzie rozgrywany na Stadionie Narodowym, naszej dopiero niedawno zdobytej twierdzy. Ralf Rangnick twierdzi, że dobry fachowiec może być pewny rozwoju zespołu i jego postępów, ale nigdy nie może być pewny sukcesu w konkretnym okresie. Patrząc na specyfikę zeszłorocznych baraży oraz trafienie do najbardziej wyrównanej ścieżki, szykują się nam mecze, o których będą rozstrzygać ostatnie minuty i najmniejsze detale.

Baraże na ostrzu noża. Czas schować serca do kieszeni i wsłuchać się w rozum

Arkadiusz Milik już w dzieciństwie marzył, że będzie grał w piłkę w słonecznym, nadmorskim miejscu, stąd bliżej mu było do Napoli czy Marsylii. Dzisiaj z zazdrością możemy patrzeć też na występy Mateusza Bogusza, który strzela na zapleczu ligi hiszpańskiej, po czym rusza eksplorować uroki Ibizy. Co by było, gdyby piłkarze kierowali się wyłącznie rajskimi warunkami życia? Każdy chciałby być gwiazdą w Barcelonie, Lizbonie czy Rzymie, ale my skupimy się na miejscach, które niekoniecznie w pierwszej kolejności kojarzą się z futbolem. Oto przewodnik po europejskich klubach, które byłyby priorytetem, gdyby zawodnicy szukali w pierwszej kolejności bajecznego miejsca do życia.

Życie na rajskiej wyspie. 10 najładniejszych miejsc do grania w piłkę

https://api.newonce.me/api/v1/portals/sport/videos/zlota-pika-w-niepolskim-ujeciu-dlaczego-lewandowski-moze-nie-wygrac-hit-the-bar/content_url?token=3ad148237cfdc4f4839e

Dominik Piechota i Michał Trela chowają do kieszeni europejskie paszporty i zastanawiają się, kto zostanie tegorocznym zwycięzcą Złotej Piłki. Odłożyli na bok sentymenty, polskość i poczucie niesprawiedliwości za odwołanie zeszłorocznej edycji, ale również nie poszli w kierunku zachwytów nad Leo Messim. Każdy chwali się przeciekami, więc my wejdziemy do głowy ekspertów i wytłumaczymy nieco bardziej globalną perspektywę. Dlaczego to konkurs piękności? Dlaczego Benzema dostałby mniej głosów, gdyby jurorzy wybierali do listopada? Jak będzie wyglądała kolejna edycja? Dlaczego za najwięcej goli powinno się dostawać Złotego Buta, a dziennikarze mogli się zmęczyć wygrywaniem Leo Messiego? Zrywamy ze wszystkimi stereotypami, skupiamy się na kryteriach i analizie tego, kto zostanie najlepszym piłkarzem 2021 roku.

Złota Piłka w niepolskim ujęciu. Dlaczego Lewandowski może nie wygrać | Hit The Bar

Nie bez przyczyny rywalizacja Manchesteru City z Paris Saint-Germain uchodzi za najdroższą na świecie. Mowa o dwóch niemal nieograniczonych kapitałach pompujących fortuny w obie drużyny: szejkowie z rodziny królewskiej w Abu Zabi zbudowali w Manchesterze skład wyceniany na ponad miliard euro, Katarczycy w Paryżu jako jedyni zbliżają się do tej bańki miliarda i zaraz ją przekroczą. Mimo wszystko w samej budowie pomysłu na grę różnią się znacząco – City bardziej koncentruje się na wartości zespołu i jest zakładnikiem pomysłów Pepa Guardioli, Paryż to bardziej zbiór rozkapryszonych jednostek, gdzie sukces bardziej zależy od widzimisię Neymara, Mbappe oraz Messiego. Niemniej świat oceny w futbolu został tak skonstruowany, że jeden z tych projektów zaraz znów zostanie okrzyknięty porażką.

Najdroższy mecz przepłaconego świata. Kluby-państwa, czyli gdzieś zawsze będzie słychać wycie

Dominik Piechota

Czy kadra ma przyszłość z Sousą?

La Polemica

Po meczu z Węgrami zawrzało. Część polskich kibiców już chce zwalniać Sousę. Są tacy, którzy nadal go bronią. Inni wstrzymują się z oceną do końca baraży. Dominik Piechota razem z dziennikarzem TVP – Szymonem Borczuchem na chłodno rozmawiają o przyszłości reprezentacji Polski z Portugalczykiem na ławce trenerskiej. I podsumowują jego pracę w tym roku. 

Lech Podhalicz

Krystian Twardziak

Długowieczna stamina i pokolenie trenerów baletnic

DAJ WARIATA

W końcu bez gościa. W końcu wszyscy razem. O długowieczności piłkarzy przy zakłóceniach telefonicznych. I o nowym pokoleniu trenerów ex-piłkarzy z prawilną braggą w tle, rrrrrrrrra!

„Za oszukiwanie zegar biologiczny zawsze wystawi ci rachunek” – uważa Nick Littlehales, znany jako guru w temacie snu, który zaprojektował sypialnię dla Cristiano Ronaldo czy dobierał prześcieradła reprezentacji Anglii. Przede wszystkim jednak pomógł im zrozumieć, na czym polega istota skutecznego wypoczynku. W świecie futbolu jako pierwszy docenił go Sir Alex Ferguson, kolejny był Arsene Wenger, czyli pionierzy swoich czasów. Zaczęło się od śmiechów w szatni i knajackich żartów, a skończyło na prywatnych konsultacjach i zmianie spojrzenia na sen. Skoro średnio poświęcamy na niego jedną trzecią życia, to wypada się zastanowić, jak robić to z sensem.

Mity prosto z sypialni. Guru snu opowiada, jak nauczył Cristiano Ronaldo odpoczywać

Fenomen szkolenia z San Sebastian. Jak to robią Baskowie. Aleksander Kowalczyk

Połowa kadry Realu Sociedad to wychowankowie, trenerzy również, a i tak Baskowie zajmują pierwsze miejsce w lidze hiszpańskiej. Dlaczego nie chcą szkolić piłkarzy przed 13. rokiem życia? Jak wygląda ich system współpracy z baskijskimi szkołami? Jak to robią, że wyciągają tyle talentów z 700-tysięcznego regionu? Aleksander Kowalczyk mieszkający w Kraju Basków pomaga nam zrozumieć filozofię szkolenia w jednej z najlepszych akademii Europy, czyli Zubiecie.

Ostatni mecz roku reprezentacji ma to do siebie, że wyznacza nastroje kibiców na następne cztery miesiące. Kto wie, czy Jerzy Brzęczek straciłby pracę, gdyby kadra nie wyglądała tak źle z Włochami i Holandią na finiszu 2020 roku. Pozostawione emocje mają czas, aby się spotęgować. Teraz aż do marca Paulo Sousa będzie słuchał o swoich grzechach, bo zamiast spokojnego ostatniego kroku w eliminacjach, wyłożyliśmy się z Węgrami (1:2) na własną prośbę. Pokpiliśmy ten mecz samym nastawieniem. Nie dość, że przerwaliśmy serię 21 meczów bez porażki na Narodowym, to prawdopodobnie znacząco obniżyliśmy szanse awansu na mundial.

Pokpiony finisz eliminacji. Polskie umiłowanie do komplikowania sobie życia (KOMENTARZ)

Na ostatniej prostej eliminacji Serbowie doprowadzili Cristiano Ronaldo do łez i wysłali Portugalczyków do baraży po trafieniu Aleksandara Mitrovicia w 90. minucie meczu. Tego samego, który równo rok temu zmarnował decydującą jedenastkę w finale Ligi Narodów o miejsce na Euro 2020. Wtedy wywołał euforię Szkotów, teraz wziął rewanż, patrząc na rozpacz Portugalczyków. Piłkarze Dragana Stojkovicia pojadą do Kataru, aby namieszać. Z Dušanem Vlahoviciem, Dušanem Tadiciem, Sergejem Milinkoviciem-Saviciem czy Luką Joviciem powinni namieszać w Katarze, grając z takim charakterem.

Serbski paradoks. Reprezentacja pełna kaprysów i charyzmy jedzie namieszać w Katarze

Trudno nie zakochać się w Sergio Aguero przy takiej osobowości. Oto wnioski z pierwszych miesięcy Argentyńczyka w Barcelonie: człowiek do rany przyłóż, z wiecznym uśmiechem na twarzy, zaraźliwy optymista. Pokazywał to zarówno kiedy uczył się hymnu Katalończyków i chciał zająć najlepsze miejsce na ławce rezerwowych, jak i kiedy wchodził na boisko, przypominając, jak bardzo Blaugrana tęskni za środkowym napastnikiem. Planowana piękna przygoda 33-latka mocno się komplikuje. Przyszedł tam dla przyjaciela Messiego i został opuszczony, zanim zdążyli się przywitać. Teraz rozgrywa inną batalię, czy jeszcze kiedykolwiek wróci na boisko. U Aguero wykryto arytmię serca, przez 3 miesiące ma obserwować postępy, a w lutym przyjdzie decyzja, czy to przedwczesny koniec kariery, czy tylko wymuszona przerwa.

90 dni prawdy. Na krawędzi rozstania z futbolem, gdy nawet Sergio Aguero przestaje się śmiać

Dla 38-letniego Daniego Alvesa nie ma limitów. Wraca do Barcelony, by grać prawie za darmo, wywalczyć miejsce w składzie i przypomnieć jej o dawnych czasach świetności. Przyświeca mu jeszcze jedno: udowodnić Brazylijczykom, że jako prawie czterdziestolatek powinien jechać do Kataru walczyć o mistrzostwo świata. Skoro przywiózł medal olimpijski, to dlaczego nie zwieńczyć kariery mundialem? „Wiesz, co motywuje mnie najbardziej? Gdy nikt we mnie nie wierzy. I gdy mówią: Dani jest stary, Dani nie może grać na środku pomocy i tym podobne. Zamierzam pracować jak sku…, aby im to udowodnić” – mówi najnowszy nabytek Katalończyków. Xavi dał zielone światło na powrót kolegi z boiska. Zatem good crazy is back.

The last samba, rozdział II. Dani Alves wraca do Barcelony zastąpić młodszą wersję siebie

Brazylia jako pierwszy kraj spoza Europy wywalczyła bilety na mistrzostwa świata w Katarze, które mają być ostatnimi dla Neymara. Jeśli chcecie zrozumieć decyzje personalne Tite i model gry Canarinhos, musicie wejść głębiej do uniwersum jej największej gwiazdy. Bo tak naprawdę wszystko kręci się wokół zawodnika, który w 116 meczach dla drużyny narodowej wywalczył 122 bramki. Jeśli gwiazda Realu Vininius pierwotnie nie dostaje powołania, a na liście znajduje się rezerwowy Barcelony Coutinho, to jedną z odpowiedzi również będzie Neymar. Oto brazylijska primadonna, główny bohater spektaklu, ale też kapryśny charakter. Nic dziwnego, że to on wyznacza kierunek lepienia całej brazylijskiej reprezentacji.

Uniwersum Neymar. Brazylijskie słońce, wokół którego krążą wszystkie planety

Temat szkolenia szczególnie przybrał na sile, kiedy polski system zakwestionowali Paulo Sousa oraz Robert Lewandowski. Gdy wątpliwości wyrażają dwa tak silne i niezależne głosy, nie powinno się przechodzić obok nich obojętnie. Warto natomiast spojrzeć na przykład Realu Sociedad, czyli lidera ligi hiszpańskiej. Z 14 wychowankami w składzie oraz trenerem wyszkolonym w akademii Zubiecie patrzą na ligę z góry i otwierają drzwi kolejnym talentom. A mowa o klubie, który nie kopie w studni bez dna, tylko poszukuje w 700-tysięcznym regionie i do tego niekiedy rywalizuje o młodzież z Athletikiem, Alaves czy Eibarem. W Realu Sociedad zaczynają obserwować najwcześniej 10-latków, a najmłodszy rocznik w akademii to U-13. A jednak mają know-how, które czyni ich wyjątkowym miejscem.

Baskijski model wychowania. W pierwszej kolejności pozwólmy im być dziećmi

Powołanie do drużyny narodowej z Al-Rayyan, klubu z dolnej części ligi katarskiej, rzadko kiedy wywołuje takie emocje. Chyba że wraca syn marnotrawny, najgłośniejsze nazwisko Kolumbii, posądzony o gwiazdorstwo i rozpustę, ale nieobecny w reprezentacji dokładnie od roku. Od Barranquilli po Pasto zastanawiają się, dlaczego James Rodriguez w wieku 30 lat zamiast myśleć o Złotej Piłce, wybrał łatwą fortunę znad Zatoki Perskiej. Różne demony atakowały jego głowę w poprzednich latach, a w kraju plantatorów kawy wierzą, że świat jeszcze przypomni sobie o uśmiechu Jamesa.

Dekadencja bogów. Bezkofeinowe życie Jamesa Rodrigueza

Bardzo alarmujące są słowa trenera Marka Gołębiewskiego, który uważa, że jako trener zrobił wszystko, co się dało, a dalej o rozwiązania należy pytać zarząd. Być może zrzuci tym na siebie topór, ale jednoznacznie wskazuje, aby odpowiedzi szukać na najwyższych szczeblach. W przedostatniej Legii atmosfera jest grobowa. Żaden klub nie może jednak funkcjonować zdrowo ani myśleć o rozwoju, kiedy najważniejsze osoby projektu nie patrzą w tym samym kierunku. Fundamentem zdrowej organizacji są struktury, a ostatnie lata pokazują, że tam nadal jest mnóstwo pracy do wykonania.

Ryba psuje się od głowy. Legia winnych powinna zacząć szukać nie tylko na boisku (KOMENTARZ)

Na dobrą sprawę nie wiemy, jakim menedżerem będzie Xavi Hernandez. Czy bliżej mu do kolejnego Pepa Guardioli, czy do spalenia legendy klubu jak z Andreą Pirlo w Juventusie. Z wielu powodów jednak 41-latek nie mógł wybrać lepszego momentu na objęcie Barcelony, bo poprzeczka wymagań jest zawieszona najniżej, jak tylko się da. Żaden renomowany trener nie przejąłby zespołu za takie pieniądze, Barcelona dryfuje w przeciętność i ma 10 punktów straty do Realu, a samo wejście do Ligi Mistrzów już zostanie przyjęte jako sukces. Xavi nie przychodzi grać o mistrzostwo, tylko sprawić, aby Barcelona znów wywoływała pozytywne emocje.

Czas dla sprzedawcy marzeń. Dlaczego Xavi nie powtórzy losu Andrei Pirlo (KOMENTARZ)

Superliga żyje. Dlaczego Premier League bawi się sama?

Skoro przedostatnie Newcastle jednym ruchem mogło zabrać trenera Villarrealowi grającemu w Lidze Mistrzów, to proporcje zostały mocno zachwiane. Superliga istnieje i nazywa się Premier League. Na palcach jednej ręki można policzyć kluby, które na dłuższym dystansie mogą walczyć z angielską elitą. Jak będzie wyglądał futbol przyszłości i czy, jak w świecie, bogaci będą powiększać przepaść? Czy kiedyś zobaczymy finał Ligi Mistrzów między Red Bullem a Newcastle. Z Pawłem Grabowskim i Piotrem Domagałą zastanawiamy się nad przyszłością piłki.

Fetyszysta piłek i ODfarbowane liski ft. Kędzior

Piotr Kędzierski – jaki jest, każdy widzi. Ale nie każdy słyszał jego rozterki dotyczące uprawiania dziennikarskiego zawodu. A już na pewno nie doświadczył rapowego skilla Kę. Piotr poopowiadał, my się pośmialiśmy, a dodatkowo poruszyliśmy temat "farbowanych lisów"; tak przy okazji powołania do repki Matty'ego Casha. Czy popieramy Mateusza Pengę? I gdzie jest Hubson? Musicie posłuchać.

Po miesiącu niespiesznego castingu trenerskiego Newcastle, od października klub o najbogatszych właścicielach w świecie futbolu, wybrało Unaia Emery’ego na człowieka mającego zapewnić ciągłość i utrzymać Premier League na St James’ Park. To znak czasów, że przedostatnia drużyna ligi angielskiej dzwoni do uczestnika Ligi Mistrzów i chce wyjąć mu trenera w pełni sezonu. Saudyjczycy wykonali telefon do Emery’ego w niedzielę wieczorem, a już w sobotę miał prowadzić drużynę z Brighton. Sprawę miało załatwić wypłacenie niespełna 7 mln euro za jego kontrakt. Mniej niż latem kosztowali Arnaut Danjuma, Juan Foyth czy Boulaye Dia. Ostatecznie Bask odrzucił zalety, ale daje do myślenia, jak niewiele może zachwiać całym projektem uczestnika Champions League. Na papierze – bardzo poważnego gracza.

Rynek trenerski kiedyś wybuchnie. Romans Emery’ego z Newcastle sygnałem dla całej branży

Między Guardiolą a Pirlo. Czy Xavi zbawi Barcelonę?

Rozliczamy Ronalda Koemana, który śmiało może kandydować do miana najgorszego menedżera Dumy Katalonii w XXI wieku, ale również dokonał na Camp Nou kilku pozytywnych przemian. W oczekiwaniu na przyjście Xaviego Hernandeza, zastanawiamy się, jakim jest trenerem, jak chce grać i kto najbardziej zyska na jego filozofii? Czy to właściwy moment, aby legendarny pomocnik obejmował drużynę? Jak ułoży sobie współpracę z byłymi kolegami z boiska i czy jego idealizm nie straci w tak trudnej rzeczywistości? Zapowiadamy nieuniknione, czyli Xaviego na ławce trenerskiej Barcelony.

W największym klubie Ligue 1 prawie nie mówi się po francusku, a na pewno to inne języki świata są słyszane głośniej. Nawet Francuzi jak Kylian Mbappe dostosowują się do realiów i szlifują kastylijską mowę. Primadonna nowoczesnego futbolu stanowi najlepszy przykład globalizacji, bo to latynoskie wpływy są w szatni Paris Saint-Germain odczuwalne mocniej niż paryskie. Taki Georginio Wijnaldum narzeka na aklimatyzację, bo południowoamerykański klan staje po stronie Leandro Paredesa, aby lubiany Argentyńczyk nie stracił miejsca w składzie. Kiedyś lekcje francuskiego były obowiązkiem na Parc des Princes, teraz stały się miłym dodatkiem dla chętnych. Przecież nikt nie zmusi szatni z tak wybujałym ego, aby siadała do podręczników i wkuwała język Moliera.

Klub latynoskich przyjaciół. Paryż śpiewa po hiszpańsku i traci lokalną tożsamość w szatni

Philippe Coutinho i Eden Hazard zgodnie mogliby stanąć w konkursie na najbardziej przepłacony i nieudany transfer w dziejach futbolu. Jak źle musi wyglądać belgijski skrzydłowy, skoro pod nieobecność Karima Benzemy szansę w wyjściowym składzie dostaje Mariano Diaz, człowiek na uboczu i wieczny obiekt żartów. „Z Hazardem jest wszystko w porządku i jest gotowy do grania. Jego jedynym problemem jest to, że trener woli innych graczy. Musi pracować, aby zdobyć miejsce” – mówi bez ogródek Carlo Ancelotti. Cierpliwość wobec 30-latka na Estadio Santiago Bernabeu się kończy. Przychodził jako najlepszy piłkarz Premier League, dziś jest jednym z licznych rezerwowych Realu Madryt. I problemem przestało być zdrowie.

Hazard ma tylko jeden problem: kolejkę lepszych do grania. Belg jednym z najgorszych transferów w historii

W tym podcaście czasem pojawi się greenkeeper, a czasem reprezentant Polski. Ale każdy przedstawi ludzkie historie i opowieści o świecie widzianym poprzez futbol. „La Polémica”, bo często w dyskusjach będziemy podróżować do bliskiej prowadzącemu Hiszpanii.

Ziomeczki od piłki i podróży po życiu. W tym składzie różne mieli romanse z tą pierwszą i różnie patrzą na jej rozwój, ale wszyscy kochają grać. Nie jest typowo ekspercko, nie będzie o boisku, ale wszystkim, co dookoła. Co ich denerwuje, co ich jara, co się zmienia.