Michał Winiarczyk

Po straconym punkcie drużyna wznawia grę. Jeden z koszykarzy podaje do drugiego, rozgrywającego. Ten próbuje wyjść z akcją z własnej połowy. Zapomina o tym, że w rogu boiska pozostał rywal. Nagle niepostrzeżenie ktoś zabiera mu od tyłu piłkę. Szybka kontra przeciwko zdezorientowanemu zespołowi przynosi punkt.

Taki popisowy numer wymyślił Jose Alvarado, rozgrywający Pelicans. W ubiegłym roku nikt nie zdecydował się na niego w drafcie. Wykorzystał szansę od klubu z Nowego Orleanu i dzięki G League trafił do NBA, w tym także do play-offów. Waleczność już została nagrodzona, gdyż stał się pełnoprawnym koszykarzem na wieloletniej umowie.

Historii o underdogach, kopciuszkach czy innych niespodziewanych bohaterach NBA widziała wiele. Nie można ich wrzucać do jednego worka, bo każda z nich to opowieść o determinacji i walce ku realizowaniu marzeń. Nikt nie wie ile z podobnych przypadków nie zakończyło się happy-endem. Można tylko podejrzewać, że te znane nam stanowią zaledwie promil wszystkich. Jose Alvarado właśnie wbił się do tego wąskiego grona.

Wywodzący się z Brooklynu reprezentant Portoryko podobnie jak większość utalentowanych nastolatków nie ograniczał się wyłącznie do jednej dyscypliny. Łączył uliczną grę kosza z występami w futbolu amerykańskim. Przygodę z drugim sportem zakończyła kontuzja karku. Skupił się na baskecie, przez który w liceum wpadł w oko skautom drużyn uczelnianych. Wybrał Georgia Tech, która w 2017 roku nie była tak dobrą ekipą jak kilkanaście lat wcześniej, gdy Jarett Jack, Will Bynum, Mario West i spółka dotarli do historycznego finału turnieju głównego NCAA.

Rozgrywający również nie odmienił diametralnie oblicza zespołu Johna Pastnera. Dobrze zaaklimatyzował się i bez problemu rzucał po ponad dwanaście punktów na mecz, lecz Yellow Jackets wciąż zawodzili, nie wygrywając nawet połowy spotkań. Gdy poprzez dobrą grę nadeszła szansa na przełamanie i występy w March Madness (sezon 2016/17), na drodze stanęła NCAA wykluczając drużynę z rywalizacji w postsezonie za wielokrotnie naruszenia regulaminu rozgrywek przy rekrutacji koszykarzy.

Alvarado mimo tego notował progres, bo z biegiem lat notował coraz lepsze liczby. Szczytem był ostatni sezon, w którym niemal we wszystkich statystykach legitymował się życiowymi osiągnięciami. Za grę w obronie został nawet nagrodzony wyróżnieniem ACC Defensive Player of the Year. Wobec pandemii koronawirusa mógł skorzystać z przysługującego mu dodatkowego, piątego roku gry w NCAA, lecz zrezygnował z opcji, decydując się na udział w drafcie NBA 2021.

Wspomnianych wcześniej kopciuszków takich jak Isaiah Thomas, Jeremy Lin czy właśnie Alvarado łączy jedna rzecz – słabe warunki fizyczne. To one przeważnie sprawiały, że wielkie liczby schodziły na dalszy plan. Absolwent Georgia Tech w momencie zgłoszenia się do draftu mierzył 183 centymetry wzrostu, ważąc nieco ponad 80 kilogramów. Żadna renomowana prognoza nie widziała go w sześćdziesiątce wybrańców.

Przewidywania okazały się trafne. Bohater tekstu musiał szukać szczęścia poprzez Ligę Letnią i obóz przygotowawczy. Nie przemawiały za nim walory fizyczne ani ofensywne. W Las Vegas zawodnik wystąpił zaledwie pięciokrotnie. Przez 70 minut łącznej gry zanotował 22 punkty, 9 zbiórek, 10 asyst i 7 przechwytów. Te ostatnie stały się już jego reklamówką w Georgia Tech. Swego czasu, podczas ostatniego sezonu w 28 meczach wykonał ich aż 74, co dało imponującą średnią 2.8 na mecz. Pomimo średnich liczb, Pelikany dały mu kredyt zaufania. Podpisali z nim two-way contract, na mocy którego miał dzielić czas pomiędzy występami w NBA a w G League (Birmingham Squadron).

Mijały tygodnie, a Alvarado nadal utrzymywał się w rotacji. Na początku sezonu Willie Green nie dawał mu zbyt wielu szans gry. Zadebiutował w NBA dopiero podczas dziewiątego meczu Pelicans, a na więcej niż dziesięć minut gry musiał poczekać do drugiej połowy listopada. Dopiero na początku roku stał się graczem, który regularnie otrzymywał szansę gry. Regularnie dostając po kilkanaście minut zaczął pokazywać światu największy atut – grę w obronie.

Minęło kilka miesięcy od podpisania kontraktu, a Alvarado coraz mocniej dawał się poznać kibicom swojego zespołu. Każdy podziwiał jego energię i zaangażowanie. Na treningach pojawia się jako pierwszy, a wychodzi z nich ostatni. Choć w NBA pełno jest zawodników myślących podobnie, to takie zachowania szczególnie imponują weteranom. Jeden z nich, C.J McCollum mocno chwalił jego i Herberta Jonesa (drugiego „pierwszoroczniaka).

– Oni się niczego nie boją człowieku. Ci faceci są twardzi. Mocno pracują na swoje miejsce. Będą gotowi na wszelkie wyzwania, jakie staną na ich drodze – mówił doświadczony obrońca.

Co ciekawe, dla wielu rywali cały czas pozostawał anonimowy. Podczas meczu przeciwko Minnesocie Timberwolves Alvarado był kryty przez D’Angelo Russella. Numer dwa draftu 2015 nie wiedział kim jest reprezentant Portoryko i w trakcie gry wypytywał się kolegów zespołu o charakterystykę 24-latka. Gdy zapytał się, czy umie rzucać, wtrącił się obrońca Pelicans mówiąc: „Tak, umiem rzucać”.

„Yes, I can shoot” stało się hitem internetu. Alvarado postanowił wypuścić nawet koszulki z tym hasłem, a lokalny bar w Nowym Orleanie promował nim drinki. Sam Russell bronił się później na Twitterze pisząc: „Bez urazy, chciałem tylko wiedzieć”.

W tym samym czasie jeszcze bardziej popularne stały się jego charakterystyczne przechwyty. Kibice NBA nie widzieli jeszcze koszykarza, który niczym myśliwy czaiłby się skryty z boku boiska, by zaczekać na swoją ofiarę. Tymi ofiarami są rozgrywający, na których po chwili od wznowienia naskakuje Alvarado.

„Kradzieże” piłek tak mocno utkwiły w głowie sympatyków basketu, że zawodnik już w pierwszym sezonie gry zdobył pseudonim „Grand Theft Alvarado” nawiązujący do słynnej gry komputerowej „Grand Theft Auto”. Z kolei po spotykaniu play-in przeciwko San Antonio Spurs, gdzie urodzony w Nowym Jorku koszykarz rzucił dwanaście punktów, kibice Nowego Orleanu skandowali jego imię po piłkarsku. – Prawie popłakałem się po meczu słysząc to – przyznał na konferencji prasowej.

Pod koniec marca nastąpił wyczekiwany moment. Organizacja z południa Stanów podpisała z nim czteroletni kontrakt o wartości 6.5 miliona dolarów. Ponad połowa jest gwarantowana przez dwa lata. Parafowanie umowy celebrowali z nim nie tylko najbliżsi, ale także koledzy z zespołu, których również mocno zadowoliło szczęście kumpla.

– To niesamowite. To kolejne spełnienie marzeń. To był tylko szok. Podpisywanie dokumentów, spotkanie z mamą, tatą i córką... Wszyscy byli bardzo podekscytowani. Naprawdę nie da się wyrazić słowami, jak mocno o tym marzyłem – mówił tuż po podpisaniu umowy Alvarado.

Nowy kontrakt z pewnością pozwoli mu odetchnąć z ulgą. W styczniu, gdy grał jeszcze na starej umowie, wdał się w sprzeczkę z Joelem Embiidem. Alavarado skoczył w kierunku wielkiego centra, po tym jak ten sfaulował Garretta Temple’a. Obaj otrzymali przewinienie techniczne, co wiąże się z karą minimum dwóch tysięcy dolarów. Zaraz po tym panowie wymienili ze sobą kilka słów w miłej atmosferze. Kameruńczyk był pod wrażeniem zaangażowania obrońcy i postanowił opłacić karę za niego.

W ostatnich tygodniach Alvarado „odbierał smak życia” Chrisowi Paulowi i Phoenix Suns – rywalom z play-offów. Świeżak obrał sobie za cel „CP3”, bo brakowało go na jego nieoficjalnej liście. Chodzi tu o koszykarzy, którzy dali się złapać na jego sztuczkę. Początkowo weteran był czujny, ale w końcu reprezentant Portoryko przechwycił mu w jednym ze spotkań piłkę. Ponadto dwukrotnie sprowokował go do błędu ośmiu sekund. To jednak Phoenix przeszli dalej wygrywając serię 4-2.

Alvarado nie ma (póki co) umiejętności na zostanie gwiazdą ligi. Nie jest wszechstronny i brakuje mu przede wszystkim świetnej gry w ataku. Ta obecna stoi na przeciętnym poziomie mimo tego, że „umie rzucać”.

Obecny sezon pokazuje jednak, że 24-latek może stać się fantastycznym zadaniowcem, którego główną misją będzie uprzykrzanie gry rywalom. Z jego energią przez kilkanaście minut może nie ustępować na krok obrońców przeciwnego zespołu, doprowadzając ich do błędu. Pressing wiąże się głównie z piłką nożną, ale koszykarz Pelicans pokazuje, że można zrobić na nim karierę również w koszykówce.

Jose Alvarado

Jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi, najsłynniejszym „złodziejem” NBA jest dziś Jose Alvarado. Świeżak z Nowego Orleanu podbija parkiety najlepszej ligi świata nieustępliwością i patentem na przechwyty. Trudno znaleźć drugiego zawodnika niewybranego w drafcie, który już w pierwszym sezonie stworzyłby swój popisowy ruch.

Grand Theft Alvarado. Przyczajony tygrys, ukryty smok w wersji koszykarskiej

Podziel się lub zapisz

Komentarze 0

Polecane