Tomasz Kordylewski

To był listopad 2017 roku. Golden State Warriors byli już mistrzami, gdy na Wschodzie rodził się bardzo ciekawy zespół w Bostonie. Latem do drużyny dołączyli Kyrie Irving oraz Gordon Hayward, a Celtics chcieli wreszcie wrócić do walki o mistrzostwo po kolejnych porażkach w finałach konferencji. Już w pierwszym meczu sezonu stracili Haywarda po fatalnej kontuzji, ale potem wygrali 16 kolejnych spotkań. Po drodze ograli też m.in. Wojowników.

– Są drużyną przyszłości na Wschodzie – mówił wtedy Steve Kerr. W kolejnym finale konferencji prowadzili już 3-2 z Cleveland Cavaliers, ale nie potrafili domknąć serii. Dwa lata później w bańce znów odpadli na tym etapie. W tym samym czasie mistrzostwo zdobywali Toronto Raptors (w 2019 roku) oraz Milwaukee Bucks (2021) z tej samej konferencji. Bliżej tytułu od Celtics byli choćby Heat, którzy w 2020 roku zagrali przecież w finale z Lakers.

Teraz wreszcie bostońskiej drużynie udało się przebić szklany sufit. Zemsta smakowała tym razem wyjątkowo słodko: Celtowie w kolejnych rundach wyrzucali tych samych rywali, z którymi w poprzednich latach odpadali (Nets w 2021, Bucks w 2019 i Heat w 2020). Teraz po 12 latach znów zagrają w finale, co jeszcze na początku tego roku wydawało się w zasadzie nierealne. Takiej przemiany w ciągu jednego sezonu nie przeszła jednak chyba żadna inna drużyna w historii.

Do finałów wracają też Golden State Warriors. I jedni, i drudzy zagrają więc o mistrzostwo szybciej, niż dwie gwiazdy, które w 2019 roku postanowiły opuścić swoje dotychczasowe kluby i połączyć siły na Brooklynie. Chodzi oczywiście o Kevina Duranta oraz Kyrie Irvinga, których zresztą Celtowie wyrzucili za burtę tegorocznej fazy play-off już w pierwszej rundzie. Uśmiechnęli się też wtedy na pewno w San Francisco, szczególnie że przez dwa ostatnie sezony zbyt wielu powodów do uśmiechu nie mieli. Teraz Wojownicy byli jednak wreszcie w miarę zdrowi i znów zameldowali się w finale – już po raz szósty od 2015 roku.

Pierwszy mecz już w nocy z czwartku na piątek o godz. 3:00 czasu polskiego. Zanim do niego dojdzie, warto skupić się na pięciu najważniejszych kwestiach tegorocznych finałów.

Boston Celtics v Golden State Warriors

Od lat zdawało się, że Warriors i Celtics mogą spotkać się w finale i stworzyć pasjonujące widowisko. Wreszcie się uda. Nie ma bowiem w lidze innego zespołu, który byłby dla GSW tak bardzo niewygodny. I nie ma tu większego znaczenia, czy po stronie Celtów grają James Young i Jonas Jerebko, czy Jayson Tatum i Jaylen Brown. Od 2015 roku, a więc tak naprawdę od początku dynastii GSW, udało się Wojownikom wygrać tylko siedem z szesnastu spotkań przeciwko bostońskiej drużynie. To ledwie 44-procentowy wskaźnik zwycięstw. Dla porównania: w tym samym czasie Warriors mają bilans 499-219 ze wszystkimi innymi zespołami. W tym przypadku wskaźnik zwycięstw to ponad 80 procent.

Co więcej, z tych siedmiu wygranych Warriors tylko jedno było różnicą większą niż pięć oczek. Celtics potrafią rzucić im wyzwanie jak nikt inny. Są tak naprawdę jedyną drużyną z dodatnim bilansem przeciwko Wojownikom od 2015 roku. To właśnie oni w 2016 roku przerwali serię 54 kolejnych zwycięstw GSW na własnym parkiecie! Zapowiada się więc niezwykle ekscytująca seria. Tym bardziej że bostończycy od lat potrafią świetnie spowolnić atak drużyny Steve’a Kerra za sprawą skutecznej gry w obronie. Żaden tegoroczny rywal GSW w fazie play-off nie zmieniał krycia tak często, jak Celtics. Bostończycy pod wodzą Ime Udoki pozostają jedną z najbardziej efektywnych drużyn pod względem defensywy.

Celtics są też nieco więksi niż Warriors – szczególnie jeśli Robert Williams III wykorzysta tych kilka dni przerwy i zdąży dojść do siebie; ostatnie mecze przeciwko Heat grał w zasadzie na jednej zdrowej nodze – a kluczową rolę może odegrać przeżywający drugą młodość Al Horford. Dodatkowy problem Wojowników to jak zwykle sporo strat. Kerr żartował, że nie musi już nawet mówić o tym swoim zawodnikom, bo to problem stary jak świat. Jednocześnie należy pamiętać, że Warriors to również znakomita obrona, a ofensywie Celtów wciąż zbyt często zdarzają się duże przestoje. Po raz pierwszy od 1996 roku w finale spotkają się zresztą dwa najbardziej efektywne bloki defensywne sezonu.

Bardzo niewygodny rywal

Na pierwszy plan w tej serii wysunąć powinni się najlepsi zawodnicy finałów konferencji, a więc Curry oraz Tatum. Ten drugi udowadnia w tegorocznej fazie play-off, że wszedł na wyższy poziom. Nie bez powodu za poprzedni sezon zasadniczy pierwszy raz w karierze został wybrany do najlepszej piątki zawodników. Szczególne wrażenie robią jego postępy w roli kreatora gry. Tym bardziej, gdy przypomni się słowa m.in. Marcusa Smarta, który krytykował swoich kolegów z zespołu – tak Tatuma, jak i Browna – za ten właśnie aspekt. Sporo się od tego czasu zmieniło… Dziś Tatum ma na koncie już 106 asyst po osiemnastu rozegranych meczach w tegorocznej fazie play-off. To drugi najlepszy wynik zaraz po CP3 (przy czym rozgrywający Suns rozegrał pięć spotkań mniej).

Tatuma warto też docenić za świetną grę w obronie, o czym w kolejnych rundach przekonywali się Durant, Giannis Antetokounmpo i ostatnio, choć w nieco mniejszym stopniu, Jimmy Butler. 24-latek to zresztą jeden z filarów bostońskiej defensywy, która rzadko kiedy ma jakikolwiek słaby punkt. Po drugiej stronie boiska ciężkie zadanie czeka przede wszystkim Andrew Wigginsa. Skrzydłowy jest jednak na tyle atletyczny, że nie jest w tym pojedynku bez szans, szczególnie że powinien być mocno podbudowany dobrymi występami przeciwko Doncicowi w serii z Dallas Mavericks.

Celtics nie są jednak aż tak jednowymiarowym zespołem, jak Mavs. Spróbuj ograniczyć Tatuma, a pole do popisu będzie mieć Brown. To on jak do tej pory był chyba najrówniej grającym zawodnikiem bostońskiej drużyny w trwającej fazie play-off. Ta dwójka nie zapomniała zresztą o głosach z początku roku, kiedy po kolejnej sporych rozmiarów wpadce coraz częściej zaczęło się mówić o rozbijaniu tego duetu. – A mówili, że nie potrafimy razem grać! – krzyczał do kolegi po awansie do finałów Tatum, który od czasu debiutu w 2017 roku rozegrał w fazie play-off już łącznie aż 68 spotkań. Więcej występów w tym samym okresie mają tylko PJ Tucker (81), Jae Crowder (72) i Danny Green (70).

Wyższy poziom

Nic z tego może nie mieć znaczenia, jeżeli to Stephen Curry będzie w tej serii najlepszym zawodnikiem. Dla 34-letniego superstrzelca to idealny moment, by potwierdzić wielkość. W finale konferencji udało mu się w pewnym sensie pokazać miejsce w szeregu świeżej fali w osobie Luki Doncica. Teraz czas na pojedynek z kolejną młodą gwiazdą. Curry jest w dobrej formie, co potwierdził w serii przeciwko Mavericks, za którą otrzymał zresztą nagrodę MVP finałów konferencji. Sęk w tym, że dwukrotny najlepszy gracz ligi nie ma na koncie jeszcze ani jednego ikonicznego występu w wielkim finale (co oczywiście nie odbiera mu trzech zdobytych pierścieni).

Dwie statuetki dla MVP finałów zgarnął mu sprzed nosa Kevin Durant, a jedną nawet Andre Iguodala (choć on akurat zdobył ją bardziej kosztem LeBrona Jamesa). Czy teraz się uda? Na pewno nie będzie łatwo, biorąc pod uwagę nie tylko sposób krycia defensywy Celtów, ale też fakt, że odpowiedzialni za spowolnienie Curry’ego będą przede wszystkim Marcus Smart (najlepszy obrońca minionego sezonu zasadniczego) oraz sprowadzony do Bostonu już w trakcie rozgrywek Derrick White. Ten drugi ma zresztą za sobą świetną końcówkę serii przeciwko Heat, w której znakomicie i przede wszystkim skutecznie ganiał po zasłonach za strzelcami drużyny z Miami.

Curry tymczasem niezbyt dobrze wspomina ostatni mecz przeciwko Celtics. Doznał wtedy kontuzji, gdy Smart w walce o piłkę niefortunnie upadł na stopę Stepha, przez co ten nie tylko musiał opuścić boisko, ale też nie zagrał już do końca sezonu zasadniczego. Wściekły był wtedy Kerr, który na gorąco oskarżył Smarta o nieczyste zagranie. Potem panowie wszystko sobie wyjaśnili, a sam Curry zdaje się żadnej urazy do defensora Celtów nie chowa. Pewne jest jednak, że w serii finałowej nie będzie miał łatwego życia. Także po bronionej stronie parkietu, bo bostończycy w każdym z dotychczasowych pojedynków na Wschodzie skutecznie potrafili brać sobie za cel najsłabszych obrońców rywala.

Czas się przełamać

Zawodnicy Golden State Warriors rozegrali łącznie już 123 meczów w finałach. Ich rywale? Okrągłe zero. Takie różnice się już wcześniej zdarzały – ostatnio w 1997 roku w serii między Bulls a Jazz. Zła wiadomość dla fanów Celtics jest taka, że wtedy to ta bardziej doświadczona drużyna wygrała. Dla Wojowników to szósty finał od 2015 roku i kolejny z tym samym trzonem zawodników. Stephen Curry, Klay Thompson oraz Draymond Green tym razem nie mają już obok siebie Kevina Duranta, ale za to (jak zwykle) bardzo solidną grupę wspierającą. Jordan Poole, Andrew Wiggins czy Kevin Looney – każdego z tej trójki stać na zrobienie różnicy, co zresztą już w tegorocznej fazie play-off pokazali.

Pod względem samego doświadczenia Warriors mają więc ogromną przewagę. Oni wiedzą już, co to znaczy grać na tak dużej scenie. A taki Horford dopiero po 15 latach i ponad 140 spotkaniach w playoffs wreszcie doczekał się awansu do finałów Z drugiej jednak strony, Celtics budują się na doświadczeniach ostatnich miesięcy. To fakt: nie mają w zespole nikogo, kto wiedziałby, co to znaczy grać w finale, ale swoje przeszli. No a głód mistrzostwa może być ich mocną stroną. Tym bardziej, gdy w ostatnich miesiącach rośli z tygodnia na tydzień, będąc bez wątpienia najlepszym zespołem w lidze od początku roku kalendarzowego.

W fazie play-off budowali się też w każdej kolejnej rundzie. Najpierw ograli swojego byłego lidera, potem pokonali mistrza, a na koniec ograli najlepszy zespół konferencji. Wychodzili z nie lada opresji (dużą sztuką jest wygrać siódmy mecz serii na wyjeździe), a Brown pół żartem, pół serio stwierdził po wszystkim, że nienawidzi tego, jak bardzo Celtics czasem potrafią sami sobie utrudnić życie. Co ciekawe, 25-latek studiował na uczelni w Kalifornii i znał się z synem trenera Kerra. Pojawił się nawet na finałach w 2016 roku – jeszcze zanim trafił do NBA – i obiecywał sobie wtedy, że kiedyś na pewno zagra na tak dużej scenie.

Przepaść w doświadczeniu

Dla obu drużyn będzie to już kolejny raz na tej wielkiej scenie. Dla Celtów będzie to występ numer 22 w finale, a dla Warriors występ numer 12. W historii doszło do jednego bezpośredniego pojedynku między tymi zespołami. Miało to miejsce w... 1964 roku. Bostońska ekipa prowadzona przez Billa Russella ograła wtedy Wojowników w pięciu meczach i zdobyła szósty tytuł z rzędu, z czym nic zrobić nie mógł Wilt Chamberlain. Od tamtego czasu Warriors i Celtics już na siebie w finale nie wpadli. Znamienne i wyjątkowe jest więc, że udało im się akurat teraz – w sezonie, w którym liga świętuje 75-lecie, o mistrzostwo zagrają dwie drużyny, które są w NBA od samego jej początku.

Pierwsze dwa spotkania – oraz ewentualnie mecz numer pięć i siedem – odbędą się w San Francisco. Przewaga parkietu ma spore znaczenie, choć nie jest wyrocznią. Faktem jest jednak, że aż 53 z 74 mistrzostw (wyłączając bańkę w Orlando) zdobyły zespoły z przewagą parkietu. Ta jest po stronie Wojowników, którzy na dodatek w tegorocznych playoffs jeszcze u siebie nie przegrali (8-0). Celtics jednak mają bilans 7-2 w spotkaniach wyjazdowych, a do tego udało im się wygrać nie tylko siódmy mecz drugiej rundy przed własną publicznością, ale też siódmy mecz finałów konferencji na wyjeździe. Co więcej, od 2015 roku wygrali sześć z ośmiu meczów w hali GSW (w tym cztery ostatnie z rzędu).

Kluczową kwestią może okazać się więc zdrowie. Warriors mieli kilka dni przerwy więcej, bo szybciej domknęli swoją serię. To dało dodatkowy czas na regenerację i jest spora szansa, że Kerr będzie miał do dyspozycji już na pierwszy mecz finałów Otto Portera Jra. czy Gary’ego Paytona II. Szczególnie ten drugi może być nieoceniony w starciu z liderami Celtów. Ekipa z Bostonu miała z kolei mniej czasu na odpoczynek, ale nawet tylko trzy dni dobrze zrobią takim graczom jak Smart czy Williams III, jak i ogólnie całej drużynie trenera Udoki – szczególnie po długiej, męczącej i wyniszczającej serii z takim rywalem, jak Miami Heat.

Długo wyczekiwane starcie

Po trzech latach przerwy Golden State Warriors znów są w wielkim finale NBA. Na tym etapie pojawią się więc już po raz szósty na przestrzeni ostatnich ośmiu sezonów. Dłużej na powrót do finałów czekać musieli Boston Celtics, bo to dla nich pierwsza taka szansa na walkę o mistrzostwo od 2010 roku. Po latach bicia głową w mur udało się wreszcie Celtom go zburzyć. Tym samym zmierzą się ze sobą zespoły, które od dłuższego czasu były na kursie kolizyjnym.

Czas powrotów w finałach NBA. Golden State Warriors i Boston Celtics w walce o mistrzostwo

Podziel się lub zapisz

Komentarze 0

Polecane